Γνωρίζοντας τα πράγματα Νοητικά αντί Συναισθηματικά

• "Ξέρω ότι αυτή η σχέση μου κάνει κακό, αλλά δεν μπορώ να φύγω."

• "Το μυαλό μου λέει «όχι», αλλά η καρδιά μου παραμένει εκεί (spoiler: δεν είναι η καρδιά σου)."

• "Γνωρίζω ότι η παιδική μου ηλικία ήταν δύσκολη, αλλά επαναλαμβάνω τα ίδια μοτίβα."

• "Είμαι βέβαιη ότι είναι η σωστή επιλογή, αλλά δεν μπορώ να προχωρήσω."

Όλοι έχουμε βρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις. 

Μπορεί να κατανοούμε κάτι με το μυαλό μας, αλλά η αλλαγή παραμένει ... μακριά. 

Γιατί; 

Επειδή υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να γνωρίζουμε κάτι διανοητικά και στο να το γνωρίζουμε συναισθηματικά.

Η Nοητική Κατανόηση Δεν Αρκεί

Το να γνωρίζουμε τον εαυτό μας είναι δύσκολο, ακόμη και στις καλύτερες στιγμές μας. 

Η διαδικασία ανακάλυψης των κινήτρων, των φόβων και των τραυμάτων μας συχνά απαιτεί χρόνια αυτοπαρατήρησης ή και θεραπείας.

Ακόμη κι αν φτάσουμε εκεί, μπορεί να νιώσουμε απογοήτευση: μια νοητική κατανόηση του παρελθόντος μας δεν είναι αρκετή από μόνη της για να μας ελευθερώσει. 

Είναι κάποιες στιγμές επομένως αποκαρδιωτικό να συνειδητοποιούμε ότι η διάλυση της άγνοιας της ψυχής μας με γνώση δεν θα είναι αρκετή από μόνη της. 

Ας το δούμε με ένα παράδειγμα. 

Ίσως καταλαβαίνεις ότι η παθητικότητα σου απέναντι σε πρόσωπα εξουσίας οφείλεται στη σχέση σου με έναν απόμακρο πατέρα που δεν ενίσχυσε την αυτοεκτίμησή σου. 

Αυτή η γνώση είναι πολύτιμη. 

θα μπορούσες εύλογα να περιμένεις ότι τα προβλήματά σου με τη συστολή ή την παθητικότητα σε σχέση με την εξουσία θα υποχωρούσαν.

Όμως, η γνώση από μόνη της δεν αλλάζει απαραίτητα το πως νιώθεις ή αντιδράς.

Ναι, πολλές φορές η αναγνώριση ενός μοτίβου είναι αρκετή.

Αλλά, μια νοητική κατανόηση του παρελθόντος, αν και όχι λανθασμένη, δεν θα είναι πάντα από μόνη της αποτελεσματική, με την έννοια ότι θα απελευθερωθούμε από την ένταση των συμπτωμάτων μας. 

Γι’ αυτό, πρέπει να προχωρήσουμε προς μια λεπτομερή, σπλαχνική εκτίμηση του από που έχουμε έρθει και τι έχουμε βιώσει.

Η Δύναμη της Συναισθηματικής Επανεξέτασης

Η θεραπεία και η αλλαγή απαιτούν κάτι περισσότερο από τη σκέψη.

Πρέπει να αγγίξουμε τις συναισθηματικές ρίζες των προβλημάτων μας. 

Δεν αρκεί να πεις «είχα μια δύσκολη σχέση με τον πατέρα μου». 

Χρειάζεται να ξαναζήσεις τη θλίψη, το φόβο, την οργή, σαν να συμβαίνει τώρα. 

Αυτός ο συναισθηματικός επαναπροσδιορισμός είναι το κλειδί για τη θεραπεία.

Πρέπει να επανασυνδεθούμε με τις εμπειρίες μας, όχι απλώς ως «επικεφαλίδες» αλλά ως ζωντανές ιστορίες:

• Πώς ήταν να στέκεσαι ως παιδί, ακούγοντας τον πατέρα σου να φωνάζει με αποδοκιμασία;

• Πώς ένιωθες όταν ξέσπαγες σε κλάματα, κι έτρεχες έξω από το δωμάτιο;

• Τι χρώματα, φωνές, μυρωδιές, και συναισθήματα γέμιζαν αυτές τις στιγμές;

Θέλουμε το μυθιστόρημα, όχι το δοκίμιο.

Ο Ρόλος της Θεραπείας

Η θεραπευτική διαδικασία αναγνωρίζει εδώ και καιρό τη διαφορά μεταξύ διανοητικής και συναισθηματικής κατανόησης. 

Ενώ οι ιδέες είναι σημαντικές, δεν επαρκούν για τη διόρθωση βαθιών εσωτερικών μοτίβων.

Η θεραπεία σε καλεί να επιστρέψεις στα ζωντανά συναισθήματα. 

Να θυμηθείς, να νιώσεις, και να βιώσεις το παρελθόν με έναν τρόπο που σου επιτρέπει να καθησυχάσεις και να φροντίσεις τον πληγωμένο σου εαυτό.

Μόνο έτσι μπορείς να φέρεις πραγματική αλλαγή στην ενήλικη ζωή σου.

Το Παράδοξο των Νοητικών Ανθρώπων

Ενδιαφέρον είναι ότι όσοι έχουν ισχυρή νοητική ικανότητα συχνά δυσκολεύονται περισσότερο να πετύχουν αυτή τη συναισθηματική σύνδεση. 

Επικεντρώνονται στις ιδέες, και όχι στις αισθήσεις ή τα συναισθήματα. 

Δεν αναδημιουργούν τόσο εύκολα και δεν παρουσιάζουν τους πόνους και τις στενοχώριες του προηγούμενου, λιγότερο εκλεπτυσμένου εαυτού τους, αν και στην πραγματικότητα αυτά τα μέρη του ποιοι είμαστε όλοι πρέπει να τα συναντήσουμε, να τα ακούσουμε και –ίσως για πρώτη φορά– να στηρίξουμε και να καθησυχάσουμε τον εαυτό μας.

Για ν' αναπτυχθούν, πρέπει να αφήσουν χώρο στον λιγότερο ώριμο, πιο ευάλωτο εαυτό τους να μιλήσει – έναν εαυτό που χρειάζεται κατανόηση και παρηγοριά.

Αυτοσυμπόνια 4 ασκήσεις για σένα που δεν ξέρεις πως να ξεκινήσεις

Η Αληθινή Αλλαγή

Η πραγματική αλλαγή έρχεται όταν ξαναζούμε τις πληγές μας με ασφάλεια και τις αγκαλιάζουμε με τον ώριμο εαυτό μας. 

Αυτό μπορεί να σημαίνει να κλάψουμε, να θυμώσουμε ή να νιώσουμε τον τρόμο που κάποτε καταπιέσαμε.

Με αυτή τη διαδικασία –όσο επώδυνη κι αν είναι– κατακτάμε την πιο ουσιαστική μορφή κατανόησης: αυτήν που δεν μένει μόνο στο μυαλό, αλλά αγγίζει την καρδιά και το σώμα μας.

Η αλλαγή δεν είναι μόνο νοητική υπόθεση. 

Είναι συναισθηματικό ταξίδι, γεμάτο βιώματα, επανασύνδεση και αλήθειες που περιμένουν να γίνουν αποδεκτές. 

Αν είσαι έτοιμος να τολμήσεις αυτή τη βαθύτερη εξερεύνηση, μπορείς να ανακαλύψεις την ανακούφιση και τη γαλήνη που πάντα αναζητούσες.

Με αγάπη,

Μαρία

Disclaimer: Οι πληροφορίες που παρέχονται παραπάνω, προορίζονται αποκλειστικά για ενημερωτικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς και δεν υποκαθιστούν συμβουλές, διάγνωση ή θεραπεία σχετικά με ιατρικές ή ψυχικές παθήσεις. Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτόν τον ιστότοπο ή οποιοδήποτε σχετικό περιεχόμενο δεν πρέπει να λαμβάνονται ως ιατρική ή ψυχιατρική συμβουλή. Πάντα να συμβουλεύεστε τον γιατρό σας πριν λάβετε οποιεσδήποτε αποφάσεις που σχετίζονται με τη σωματική ή ψυχική σας υγεία.